گزارش برنامه پیمایش غار کهک

به نام خداوند عشق و مهربانی

نوع برنامه: پیمایش غار

تاریخ اجرا: 1 خرداد سال 88

مکان: غار کهک

چگونگی دسترسی : از جاده تهران-ساوه به سمت اراک تا سلفچگان

افراد حاضر در این برنامه: آقایان: علیرضا کیایی، علی فهیمی، علی اکبر امامی، میثم رازقی، امیرمهدی کیایی، سعید محامد، علیرضا امامی، مهدی خالقیان، علی گازران، رضا بینش پور، حمیدرضا رسولی، حمیدرضا....، و خانم ها: مهسا امامی، لیلا هدایتی، مهری فراهانی، نرگس بوگری، ساره خالقیان
(از بین این اعضاء علیرضا امامی، مهدی خالقیان، علی گازران، حمیدرضا رسولی، حمیدرضا.... مهسا امامی، مهری فراهانی و نرگس بوگری مهمانان این برنامه بودند)

سرپرست برنامه : علی اکبر امامی

تنظیم گزارش: ساره خالقیان و میثم رازقی

شرح برنامه:

ساعت 4:10 صبح از زیر پل فرودگاه امام خمینی واقع در اتوبان تهران-ساوه حرکت کردیم. 4 تا ماشین شده بودیم. همچنان در حال راندن بودیم که ساعت 6:20متوجه شدیم ماشین علیرضا دچار سانحه(چپ کرده بود) شده است. خوشبختانه خسارت فقط مالی بود. ماشین روی بدنه ی سمت راننده مانده بود. دوستان کمک کردند و ماشین را روی چرخ هایش برگرداندند. لاستیک های سمت چپ ماشین تعویض شد.

بعد از 10 دقیقه به بقیه ی سفر ادامه دادیم.

ساعت 7:45 به دامنه ی کوهی که غار در آن قرار داشت رسیدیم. ابتدا شروع کردیم به خوردن صبحانه.

ساعت 9:30 شروع کردیم به رفتن به سمت غار. 10 دقیقه ی بعد جلوی ورودی غار بودیم.

اول سعید رفت پایین. البته با طناب. بعد یکی یکی بچه ها با حمایت علیرضا کیایی و علی اکبر پایین رفتند. حدود 7 متری از دهانه تا کف غار ارتفاع داشت. اول دوستان مهمان را پایین فرستادیم.

وقتی همه پایین رسیدند، علیرضا باقی کوله ها را با طناب پایین فرستاد. در این لحظه ساعت از 11 گذشته بود.

بعد از کمی نرمش شروع به حرکت کردیم و آخر از همه علی اکبر می آمد تا کار رد زنی را انجام دهد.


کف غار خیلی لیز بود و عملاً باید دست به سنگ جلو می رفتیم. داخل غار پر بود از چاه های کوچک و بزرگ.


لیلا خانم همراه خود یک پروژکتور آورده بود تا با کمک آن بتوانیم عکس های بهتری بگیریم.

وقتی به یک جای تقریباً باز رسیدیم، علیرضا و میثم و علی فهیمی و امیرمهدی با استفاده از طناب و تجهیزات رفتند تا یک بازدید فنی تر انجام دهند. ساعت یک ربع به 1 بود.

در این لحظه هر کدام از بچه ها شروع کردند به بازدید از دیواره ها و اشکال داخل غار. گروه عکاسی هم مشغول انداختن عکس بودند.


اینجای گزارش را از زبان میثم می شنویم:

"ابتدا یک شیب 45 درجه را بالا رفتم. و طناب را به استلاکمیت بالای شیب بستم. سپس با حمایت امیرمهدی و علیرضا و علی فهیمی آمدند بالا. خب. علی رغم زیبایی های داخل غار، بوی مشمئز کننده ی آشغال هایی که افراد غارنورد قدیمی ریخته بودند، و رنگ هایی که به دیواره های غار به عنوان یادگاری پاشیده بودند، بسیار زننده بود. و این باعث تأسف است که عده ای غارنورد نما پا به اینگونه مکان ها می گذارند و بدون رعایت بهداشت طبیعت را تخریب می کنند. همینطور ادامه دادیم تا به یک چاه عمیق و عریض رسیدیم. اینجا ازطریق طناب های انفرادی و با استفاده از رُلی که قبلاً روی کف زمین کوبیده بودند از طریق فرود اس پایین رفتیم. با حمایت همدیگر طی سه مرحله این ارتفاع 15 متری را پایین رفتیم. به یک جایی رسیدیم که صدای چکیدن قطرات آب اکو می شد. موقع برگشت روی زمین باتری های زنگ زده و قدیمی، بطری های استفاده شده، آشغال های بسیار، ریسمان های بریده شده و رها شده به چشم می خورد که واقعاً از زیبایی غار می کاست. ما شروع کردیم به جمع کردن آشغال ها.ما نتوانستیم همه ی آشغال ها را جمع کنیم. تصمیم گرفتیم که دوباره که به این غار برگشتیم فقط به هدف پاکسازی غار برویم. البته این تلاش ما زمانی مثمرثمر خواهد بود که گروه های دیگر غارنوردی هم با نریختن آشغال به ما کمک کنند. ساعت 6:15 به باقی دوستان پیوستیم"
دوباره برگشتیم به محل اطراق. بعد از یک ساعت احساس کردیم که خیلی گرسنه ایم.

با اتفاق آرا خواستیم صبر کنیم تا همه با هم غذا بخوریم. از مهدی خواسته شد مراقبه ای کوتاه بدهد. بعد از مراقبه ی سکوت، ساعت 5 سفره ی نهار را پهن کردیم.

ساعت 6.30 تیم اول به اتفاق یک سری از بچه ها تصمیم به برگشت به سمت دهانه گرفت و بقیه بچه ها آماده برای پیمایش مسیر تیم اول شدند و قرار شد تا ساعت 8.30 به سمت دهانه بازگردند.

ساعت 8:20 تیم دوم هم به دهانه رسیدند و آخر سر از همه هم علی اکبر نخ ها را جمع می کرد.

ساعت 8:50 همه بیرون غار بودیم. سپس علیرضا با استفاده از جی.پی.اس موقعیت جغرافیایی دهانه ی غار را ثبت کرد.
ده دقیقه ی بعد هم همه به پایین دامنه ی کوه رسیدیم

ساعت 9:30 هم داخل ماشین ها شدیم و راهی خانه ها شدیم.

با سپاس. شاد باشید.
--
Be HaPpy